Bir Sevda Masalı Şiiri - Ümran Tokmak

Yollarıma çıkardın elimde dolu güğüm
Nefesim göğüsüme tıkanırdı kördüğüm
Çıkmazdı kelimeler düşerdi boğum boğum
Burasında bulurduk sevginin manasını

İlk beraber yemiştik biz kağıt helvasını
Nasılda biliyordun gönlümü çalmasını
Eğilip bir hayrata doldurup su tasını
İçince sıyırırdık yorgunluğun pasını

Nisan yağmurlarında koşardık ayak yalın
Kuru ekmekte bile tadın alırdık balın
Sarılıp arasına ikimiz bir tek şalın
Denize taş atardık Kırardık aynasını

Titrerdi içimizde birer lamba fitili
Mâziye yolculukta çözülür gönül dili
Komşunun bahçesinden çaldığın pembe gülü
Sunuşunla alırdım hediyenin hasını

Gurubu seyir için çıkardık yamaçlara
Adımızı kazırdık asırlık ağaçlara
Bir buseyle gark olur kocaman utançlara
Dinlerdik kanımızda akışın sedâsını