Mert, Alican derlerdi köyde ona
Kaç kızın yüreği kor alev aldı
Gözü görmez olmuştu, hiç kimseyi
Tutuştu, Zeyno diye yüreciği
Zeyno kız, hergün çeşmenin başında
Oturup beklerdi, gönül erini
Kan ter içinde, gelirdi Ali'si
Söylerdi ona sevda türküleri
Yürekleri tutuşmuştu bir kere
Karar verdi, istemeye Zeyno'yu
Nerde ana, nerde baba? Yoktular
Gitti, Muhtar Emmi'ye iste diye
Gittiler, istediler Zeyno'sunu
İnat etti ve vermedi babası
Sönmedi yüreklerinin yangını
Ayrılamadılar birbirlerinden
Köyün diline düştü sevdaları
Bu derin, tutkulu büyük aşkları
Kaçtılar el ele o gece köyden
Vurdular atların terkisine.Deh.......
Acıktılar, susayıp terlediler
Şikayet etmediler hallerinden
Meskeni dağ oldu, kuşlar dostları
Varmadılar, bir daha köylerine
Üşüdüler, sokuldular kuytuya
Ayak sesiyle açıldı gözleri
Babası, abisi, kafir sürüsü
Yağdırdılar kurşunları üstüne
Aylar sonra buldu avcı onları
Oğlu sordu dedi: Kim bunlar baba?
Dedi: Oğul Sevda Kahramanları
Gömelim de huzur bulsun ruhları
Örttüler gariplerin üzerini
Diktiler başlarına yamuk taşı
Bitirdiler, ettikleri duayla
İki can alan sevda masalını
02.07.2006 Hülya Dal
Hülya DalKayıt Tarihi : 3.7.2006 15:57:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (17)