Bir Sevda Hikayesi Şiiri - Rüstem Badıllı 3

Bir sabah uyandım, gökyüzü gri,
Yağmur, sanki gözyaşlarımdan düşen,
Baktım pencereden, sokaklarda yorgun ayak sesleri,
Bir yudum çay, umut bekleyen,
Sıcak değil, ama birazcık teselli verir gibi.

Düşünceler aklımda, dörtlere bölünmüş,
Sevda bir ağaç gibi, kökleri derinde,
Ama gövdesi, ah, ne kadar kırılgan,
Bir gün eser rüzgar, diğer gün yok olur,
Ne kolaydı sevda, bir zamanlar, şimdi ise zor.

Karanlık gecelerde kaybolmuş sokaklar,
Yalnızlığa sarılmış bir kalp,
Sevdam, bir deniz gibi derin,
Fırtınalarla çarparken kıyıları,
Hangi kelime, hangi nota, anlatır ki seni?

Hüznüm, bir ressamın fırçasında,
Tuvalde kaybolmuş bir renk,
Bir anı, bir gülümseme,
Bir göz kırpışı belki,
Ama her biri, bir ömre bedel, biliyorum.

Ve içimde bir ateş yanıyor,
Her yanımda bir yanık, bir duman,
Sevdam, bir efsane gibi,
Her kelimede can buluyor,
Her dizede bir umut, bir hayal.

Hayatın rüzgarında savrulurken,
Bir yudum su gibi, serin ve duru,
Senin anılarınla dolup taşıyor,
Her anı, her sokak, her ağaç,
Her köşe başında sen varsın, yine, her zaman.

Belki bir gün, yollarımız kesişir,
Belki bir gülümseme, belki bir bakış,
Ama ne olursa olsun,
Kalbimde hep bir yerin var,
İçimdeki sevda, hiç bitmeyecek, biliyorum.

Ve bil ki, bu şiir senin için yazıldı,
Bir ağaç gibi, kökleri derinlerde,
Bir gökyüzü gibi, maviye açılan,
Bir sevda hikayesi, yürekten yüreğe,
Yazılmış, ama hiç bitmeyecek.