Bir Sessizlik Şiiri - Şeyda Aybar

Bir sessizlik yutar havayı

Sessizlik duyar, sessizlik kusar şehir.

Bu vahim bir suç ortaklığı

Milyon asırlık zincir boyunlara

Ağızlara gem vurur namert eller

Ana rahminden beridir lal

Bu kalleş ızdıraba diller.

Sokak başlarında

Uçuşuyor kelimeler.

Fısıldayan ağızlardan

Yasak cümlelere varıyor

Her şey aşikar

Beyanı tehditkar

Kundakta eğitilmiş

İlk boyun eğiş

Görünmez bir antlaşma bu

Cellat ve kurban arasında

Sessizlik, bir imza altında

Herkes rolünü üstlenmiş

Senaryo tıkırında

Sırası bitenin kapanıyor perdesi

Başlıyor yeni oyun hilesi

Sessiz bir tiyatro dönüyor

Sessizlik yutan şehirde.

Bak bir güvercin uçtu

Bu şehrin parmakları arasından

gördün mü?

Kimse görmedi.

Duymadı bir güvercinin

kanat çırpışlarını

Biri özgürlüğe kavuştu

Kimse bakmadı

Veyahut bakamadı

Gökyüzüne düşman bakışları

Sessizlik şehri yutmuş

Bir acı haykırış

yalnız sahibinin kulaklarında

Bak biri düştü şurada

Senin sokağın başında

gördün mü?

Bakışlar acı seçiyor

Kulaklar çığlıkları

Basit bir yaşam denklemi

Sessizlik eşittir ehemmiyet

Matematik de biliyor şehir

Her şeyi bildiği gibi

Eziyet gözlerine

Her bildiği

Gözler sessiz olmalı

En başta gözler

İnsan gözlerini de susturmalı

Sessizlik yutan şehirde