Hiç bir zaman egomanya altına girmedim hiç bir emir altında kalmadım her zaman başım dik o isyankar çocuğu taşıyordum içimde
Fakat şimdi; Sessizlik denen sis bulutları öyle bir çöktü ki üzerimize o bulutların içerisinde birbirimizi göremez olduk
ve ben ilk defa bu kadar uysalım...
Bir birimize o kadar çok benziyoruz ki bunu bir aynaya benzettik ve aynaya konuştuğumuz gibi konuşuyorduk hep birbirimize
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta