Bir Sessiz Yığın Şiiri - Mehmet Yaş

Benim şu gönlümün ilham faslında,
Bazen gecelerin aydınlığı var,
Bazen gündüzlerin karanlığı var,
Duyan kulaklara, gören gözlere,
Gece, gündüz ne fark eder aslında?

Sanki sihirli bir ayna içimde,
Duyarak, bilerek, görerek hem de,
Bir şekil alarak her ifademde,
Bütün haksızlıklar, bütün isyanlar,
Kalemime yansır aynı biçimde!

Belki yetmeyecek bir ömür, lakin
Yine de bu töre mukaddes bence,
Vız gelir! Bu yol da zindan, işkence,
Benden öncekiler gibiyim bende,
Olamam arkadaş, olamam sakin!

Ey şair! Doğru mu öksüz kaldığın?
Kendi öz Yurdunun Topraklarında;
Bu kalem oldukça parmaklarında,
Sakın hislerinde yanılmış olma,
Ardında kükrerken bir sessiz yığın!

17.11.1978