Bir Sesleniş Şiiri - Hekim Serhat

Ey yüce rabim;
Sorular dünyasında kalmışım bir başıma
Biliyorum, hikmetinde sual olunmaz
Lakin bir muamma olmuş içimdeki duygular
Çözülmesi zor bir denklem misali hala

Kan revan içinde vurulup düşmüşüm
Param parça bedenim sahipsiz üşümekte
Ürperiyor ruhumun en soğuk en sessiz karanlığında
Titreyen bedenimde kinsiz bir feryat yükselir
Özgürlüğün en ince, en kırılgan anı yaşarken tekmil duygular
Canlar kurban olmamalı küçük iktidarlar yoluna…

Hanı bütün mahlûkların en değerlisi bendim
En güzeli, en sevimlisi, en şereflisi bendim yaratılanlar içinde
İçim hüzünlü, gözlerim nemli bir bulut halinde
Çaresizliğin sefaleti yaşar nefessiz bedenimde
Tekerrür eden söze, zihniyete ası yanım isyan eder

Dedim ya hikmetinde sual olunmaz diye
Lakin dayanılmaz acılar içinde ruhum isyanda
Mademki yaratın beni Kürt diye, yoksul olmak niye?
Mademki yaratın beni Kızılbaş diye, Kürt niye?
Mademki yaratın beni hem Kürt, hem yoksul, hem Kızılbaş
Bahçeli’nin, Baykal’ın yaşadıkları yerde niye?

Izdıraptan boğulmaktayım iki zebaniyle ayni yerde olmaktan
Kan ister, zulüm ister, her sözleri ölüm ister
“Çağdaş” dehaklar genç beyinler ister tepsiler içinde
Gözlerinde ateş, ağızlarında salyalar akarken
Nasıl bir azaptır görmekteyim ben yaşarken

18.08.2009
Van f tipi