Bir Sese Muhtaçlık Şiiri - Sadık Korç

Bir sese muhtaçlık,
Nasıl mı olur?
Telefonun ucunda geçen dakikalar gibi.
Kafanda dönüp duran kötü düşünceler,
O çalınca bir anda
unutulur.

Duyduğun ilk nefes,
Kalemimin mürekkebinin bittiği an gibi
Kalbim bitiyor
Tükeniyor artık,
Pilim azaldı.
Onun sesi bana,
Tanrı’nın sesi gibi.

Bir tek kötü düşünceyi bile
atamamak için bazen,
Bir ses gerekir.
Düşünceler ne kadar karanlık olursa olsun,
Bir ses,
O kadar aydınlık olur.

Dünya dönüyor,
Üzerimdeki kara bulutlar gitmek bilmiyor.
Rüzgârlar eşlik ediyor
Kalbimin eşiğinde.
Ve bir gülüşü, bahar bahçe.