Bir Ses Ver... Şiiri - Hıdır Yallı

Bir ayrılık hediyesi verdin bana,
O da seni bir daha görmemek üzerine,
Bir hüzün düşürdün yüreğime,
Acını hep içimde yaşayayım diye,

Öylesine yaşadım ki seni her zerremde,
Sensiz düşünemez, barınamaz oldum bir yerde.
Düşüncem hapsolmuş, kilitlenmiş her yerim,
Bir sesini esirger oldun, inan ki ölmüşten beterim.

Artık her şarkıda, her damlada ve rüyalarda seni yaşıyorum,
Hayatım bir kabusa dönmüş, boynum bükük ağlıyorum,
Ne kadar unutmaya çalışmak istesem de olmuyor,
Hasretin yüreğimde katmer katmer, kahroluyorum.

Hiç sevmemiştim kimseyi, seninle sevmeyi tattım,
Hiç görmemiştim cenneti, seninle cenneti yaşadım,
Hiç doğmamıştım bu dünyaya, seninle yeniden doğdum,
Ama şimdi perişan bir haldeyim ve seni kaybettim.

Hüznüm sana, acılarım, hasretim, boynu bükük ağlayışım ve sitemim sana,
Duyar mısın, hisseder misin beni, bir kerecikte olsa sesini gönderir misin bana?
Umudumu hiçbir zaman yitirmedim, bir gün belki seslenirsin o güzel sesinle bana,
Ben de inan ki yeniden doğmuşçasına kanatlanır, uçaraktan gelirim sana.
Bir ses ver,
Bir nefes ver,
Bir fısılda,
N’olursun….