Bir Ses Ver Şiiri - Saniye Uzun

Adın aşktı sadece yüreğimde,
Gözyaşı ile ıslanan yastığım şahit.
Bir de duvardaki resmin sol yanımda sızın.
Aşkı bana sorma!

Her köşe başından çıkıp geleceksin diye bekliyorum.
Seni kaybetmekten korkuyorum bir ses ver bana
Bu sevgi ikimizin…
Sahibi sen ve ben…

Mutluluğa gölge düşürmeden
Geleceksin değil mi?
Korkuyorum gecenin sessizliğinden,
Her şeyden…

Senin olmadığın yerde üşüyorum.
Hafiften bir yağmur başladı.
Şalımı omzuma aldım.
Ay sanki ikimiz için parlıyordu…

Geceye inat;
Seni bekliyorum.
Zamanı durdurmaya gücüm yetmiyor.
Biraz sonra güneş doğacak,
Kar tanesi gibi eriyip yok olmaktan korkuyorum!

Tan ağarmadan,
Bu rüyadan uyanmadan gel!
Buz tuttu yüreğim…

Yağmur şiddetini artırdı,
Gücüm kalmadı,
Yeniden sensiz bir güne katlanamam!

İkimizin rüyâsı;
Hayallerden gerçeğe bu kadar yaklaşmışken…
Bırakma tut ellerimden!
Dünya umurumda değil,
İnanmak istiyorum beni sevdiğine…
‘’Ben de seni seviyorum’’ demeni bekliyorum…
Geleceksin değil mi?

Bu son olsun,
Korkularım bitsin,
Sesini duyur bana
Geçit verme ayrılıklara…

Hüzne dönüşmesin hayaller,
Bir köprü kuralım sevdâmıza
Bir ses ver kulaklarım çınlasın!

Yağmurların yıkadığı
Pırıl pırıl bir dünya,
Güneşin gülen yüzü,
Bizim için aşkımız için parlasın.
Sabrın ödülünü bekliyorum…
Geleceksin değil mi?

Saniye