Bir Ses ki Şiiri - Selçuk Yılmaz

İzmir in o eşsiz gün batımında
Bir gündü, aylardan ocak ayında,
Birden o apansız esintiyle geliverdi
Sesinde o akıl almaz ufkun derinliği vardı,
Yalnızlığım ve yalnızlığımı yırtan sadece o sesti,
İçimdeki ürperti, heyecan; delişmendi,
Sanki birden yer yerinden oynayıverdi;
İzmir in o eşsiz gün batımında
Bir gündü aylardan ocak ayında

Biliyorum dile gelmez bazı şeyler,
Yetmez kelimeler ne de dökülen diller,
Kifayetsiz kalır bazen anlatılmaz duygular,
Yaşanması gerek belki yaşanası şeyler
Tanrım ne hoş bir şey şu başıma gelenler
İzmir in o eşsiz gün batımında
Bir gündü, aylardan ocak ayında,

Kimbilir geride kalan yitik yıllar şimdi nerede
Canına yandığım yaşamın şu 40 yaş çizgisinde,
İmbat, karayel, poyraz mı derken
Başımda esen ılık bir Meltem rüzgarı mı ne?
Ama değer değer bir tanem ,diyebilmek geliyor içimden
Uzaklardan geliverdi sesin aniden
Bir ses ki o, ufkun akıl almaz değişiminde;
İzmir’in o eşsiz gün batımında
Bir gündü, aylardan ocak ayında..
ocak 2001 İZMİR