Bir ses Bir Yara #2 Şiiri - Orhan Korkmaz

Bir ses yükseldi, derinlerden,
Sırrını saklayan eski bir dilden.
Mazinin yankıları vurdu içime,
Her notası, bir zamanın şahidi gibi.

Gözlerimi kapattım, düşler döküldü,
Mazinin kapıları ardına dek açıldı.
Kırgın dualar gibi süzüldü zaman,
Kelimeler eksik, ama hisler tamam.

Kim bilir kaç geceye yoldaş oldu,
Kaç yaralı yüreğe umut sundu?
Bir yangın vardı her mısrasında,
Sessiz bir çığlık, sönmeyen ateşte.

Rüzgârın fısıldadığı eski ezgiler,
Hüzünle yoğrulmuş sessiz figanlar,
Bir yanı hicran, bir yanı vuslat,
Her notada bir ömür saklı.

Gözlerde saklı bin türlü hatıra,
Yorgun şehirlerin ıssız sokakları,
Sesin yankısı vuruyor duvarlara,
Bir geçmiş büyüyor derin yaralarla.

Geceler boyu bir dertleşme,
Suskun yıldızlarla bir söyleşi,
Ne kelimeler anlatabilir onu,
Ne de zaman silebilir izini.

Yollar aşındı, anılar solmadı,
Zaman hırpaladı, fakat yok edemedi.
Bir şarkının içinde saklı kalan,
O içli fısıltılar hiç susmadı.

Bir ses ki gökyüzüne dokunur,
Ruhun en derinine yol bulur.
Hangi yürek duymaz onu,
Hangi hüzün ona eşlik etmez?