Bir ses bir soluk Şiiri - Ayhan Selçuk

Bir ses bir soluk geceden yana
Koyu karanlıklar ardı sıra boğazımda
Bir yıldız kayarken çaresiz umutlarıma
Bozguna uğramış sel oluyorum bağımda

Susmak asıl dert bu, nasıl olsa konuşulur
Eğer susuyorsa dilim asıl şimdi korkulur
Nefretin boğazında ki urganında kayboluşlarım
Onu da keskin bir bıçak olup kesiyor bakışlarım

Bir usturanın ağzında besteleyip sevdayı
Bağrına saplanan bir ağıt kırıyor sazımı
Küf tutmuş güya, duygularım paslanmış
El ne bilir sevdayı, sevda nasıl yaşanırmış

Ne gördünüz ki yaşamak adına
Gözyaşlarının hepsi kendi acınıza
Bir feryadı olan var mı insanlık adına
Fark etmedin sende düştün onların ardına

Anlamaz elbet bizi, köşeden bakan ürkek göz
Büyüten var mı çocukluktan bir bebek öksüz
Ağlaması bile yangınlara su, gidişi kıyamet
Kaç gününüz var Allah aşkına aşktan ibaret

Ben tekrar geliyorum gerisin geri
Bir arayıştı benim ki aşktan da ileri
Anlayan da bulunur elbet, bilmiyorum yerini
Bulunur elbet bulunur sessizce çekilsin çilesi

Yine uzanacağım banklar üstünde
Üstümden gelip geçen kimseye aldırmadan
Ölüp ölüp dirileceğim onun gözlerinde
Cenazeye sahip çıkmayan ölülerin evinde

Tahtımı yıkmıyorum aşkın ülkesinde
Dursun bir arayanı olur belki dertli sinemde
Herkes koşarken sevda bahçesinde
Beklemeliyim yine de küller üstünde
Belki bir ses gelip hayat bulur beşiğimde