Bir Ses Şiiri - Âşık Hüseyin Sümmanioğlu

Bilmem gece ne zaman, bir ses geldi dokundu,
Yatağımdan fırladım, ezanlar mı okundu?
Gitmeyle bitmiyor,kapı bir iki adım,
Başka bir kapı yok mu? , duvarları aradım.
Penceremden eserdi rüzgarlar serin serin…
Saatim hayli geçmiş, ama gece çok derin.

Mavi gök siyah donda, görünmüyor yıldızlar,
Sabah yıldızı oldu uyku kaplayan gözler.
İçin için ağlardım, hani şafak nerede?
Gaibten bir ses diyor, bekleyiver şurada.
Bir nazan çıkageldi,pek sakin,gayet narin,
Şavkı yüzünü tutmuş,gökte Şems-i Kamer’in,

Ufuklara göz attım, henüz atmamış şafak,
Rüzgarda bir name var, okunur ufak ufak.
Ey insan fazla dalma manasız rüyalara,
Bakmadın mı Ferhat’ın yardığı kayalara.
Neden böyle inliyor derdi mi var onların?
Hastaya faydası yok, o cansız kayaların.

Mecnun Leylanın adı, Fuzuli’nin kalemi,
Ferhat da kayalar yarmış şirinle süre demi
Kerem’in Aslı’sı var amma keşiş kızı kim,
Bilmiyorum olur ya, eski dert eski hekim.
Kerem derdiyle yanmış, sevdiceği nigârın,
Aslı da içindedir uzayan alevlerin.

Âşık Garip Şahsenem,ermişler muradına,
Geleceğe iz koymuş, insanlığın adına,
Yaralı Mahmut ağlar Karaman’ın dağında
Ölene dek yar demiş, Mahbub’un kucağında,
Emrah son defa bakar zirvesine dağların,
Selvihan içindedir, İran’daki ağların,

Erzurumlu Emrah’ın Sivas’a düşer yolu,
Sivas kadı kızının bir zaman olur kulu,
İki gönül bir olup yapmaktayken düğünü,
Felek alır götürür Emrah’ın sevdiğini
Sivas,Tokat diyerek,Kulu olur niksarın
Şehirin kenarında kazdırırlar mezarın.

Sümmani Erzurum’da Gülperi Badehşan’da,
Sevenlerin ateşi köz gibi yanar canda,
İran Afgan’ı gezmiş sevdiğin bulamamış,
Dünyalık muradını onlar da alamamış,
On sekiz yıldan sonra, terk eyledi ağyarın
Sıdk ile gönül bağlar bekler hakkın didarın,

Bu dünyanın yok imiş, insanlara vefası
Arzum şefaat ede, hakkın nur Mustafa’sı,
Dünya murad yeri mi? kimse almaz muradın,
Gün gelir ki bağlarlar uçan kolun kanadın,
Derler ki Sümmanoğlu senin var mıdır yarın?
Tarifi kolay değil sevdiceğim hünkarın…