Bir ses Şiiri - Ahmet Komşul

Bir ses...
Meçhul bir alemden sızdı yüreğime
Ansızın yitirdim sevgimi ve tüm ümitlerimi
Karanlıklara terk etti naşımı
Üstüme çekti geceler siyah perdelerini
Sardı beni yıldızlar bulutlar gölgesinde
Aradım gözlerini söndüğü son noktaya
Soğuk ölüm uzandı elimden tutuverdi
Beni yalnız bıraktı o taptaze duygular
Birer birer silinde mazimdeki anılar
Gözyaşları sel oldu toprağın gövdesine
Sisli bir buhar gibi yükseldi bedenimden
Daha dün kadar yakın yaşadığım her anım
Uzak oldu yarınlar ümitler hayal oldu
Bu anı anımsar yorgun bitkin havsalam
Anı anda yaşamak durağım mezar oldu.