Bir Ses Şiiri - Mehmet Salih Aparı

Ağaran dillere çare olsa, söz
Düşünen akla yol olsa, göz
Kimsesizlerin kimsesi olsa, köz
Sabahın sesiz vaktinde öten horoz sesi

Tarlada ekin eken emek olsa
Suyun kanalından akan aş olsa
Dumanı tüten bacadan is olsa
Alaca karanlığında gezinen yarasanın sesi

Kıvransa yalnızlığı kara bulutlar
Elini acar gibi duran goncasız dallar
Mevsiminde değişik tat veren ağaçlar
Güzün ahirinde çaksa şimşek sesi

Ardı ardına sıralanmış dağların büstü
Mazide kalsa da eski günlerin hüznü
İstemem bir daha üzüldüğüm o günü
Alabildiğine uzak olsun mutsuzluğun sesi

Kanat çırpsa yavrucuk, uzaklarda
Kimsesiz halde, deli divane kalsa
Üşüyen vücuduna, yaprak ısı olsa
Umut olsa esen, rüzgâr sesi

Bir ses, tek bir ses yeter yüreklere
Gelen sesin ferahlığı içine
Çare olacaktır, gül açacak, hanesine
Sessizlerin sesi olacaktır o ses