Burası Hasköy tepeleri
Gün batmak üzere
Manzara harikulade.
Uzakta belediye otobüsü
Gidiyordu aheste aheste.
Burası Hasköy tepeleri
Garip bir tatlılık veriyordu insana
Iraktaki horoz sesleri
Ben yalnız değilim kayaların üzerinde
Her zaman yanımda kuş nağmeleri.
Bu bahçeler bu ağaçlar
Yüreğime hafiflik verdi
Ben bu sonbahar akşamında
buldum mutluluğu.
Yanımdaki diken ve gevenler bile
sanki arkadaştı bana
İnan, yeniden yaşamak arzusu uyandı içimde
Bu serin rüzgar, bu manzara
Beni rahat rahat konuşturdu.
Ve tüm kötülükleri unutturdu.
Şimdi hayatın anlamı başkaydı benim için.
Ben, bu sonbahar akşamında buldum mutluluğu.
Geleceğim için parlak ümitlerle
Yavaş yavaş toparlandım
Bir kuş gibi hafiftim o zaman
Hayatın değerini anladım.
Kayıt Tarihi : 5.1.2009 17:28:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiir 1964 yılında Lise birinci sınıfta iken Ankara Hasköy yakınındaki şimdiki Subayevleri semtinin olduğu yerdeki o zaman boş olan tepede iken bir akşam üstü duygularımı yansıtır.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!