Bir Sen Kaldın Şiiri - Mehmet Afif Can

Ağırından bir hezeyandı yaşadıklarım.
Ne anlatacak hevesim, ne unutacak yanım var.
Sordukça derinleşen, derinleştikçe ağırlaşan bir yük gibi.
Omuzumda taşıdıklarım, hep sırtımdan vuranlar oldu.
Arkamda atıp tutmalara zaten kulak tıkadım.
Bir yanımda kucaklayayım derken, öbüründe ver merhameti icabında insanlık olsun.
Yolunda gitmemiş her davranışın uzaktan hikayesidir belirginleşen.
Yüreğimde kamburlaşan her acıda yuva kuran, mutlak bir dostluğun vefasızlığıdır...
En yakınımdan yediğim tekmenin; hayatımın derinliğinden gelen silenin adeta izahıdır.
Bir varmış varlığımda; yokluğumda terk edenlerdi.
Acıma ortaklaşan bir sen kaldın.
Hep vardın da vardın.