Gitmez bu gemi oturdu karaya,
Uzunca yılları soktuk araya,
Ne kadar tuz bassam gönül yaraya,
Bir sen’in aşkını unutamadım..
Bütün sevdiklerim terk edip gitti,
Gidince de elbet hasretlik çöktü,
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta