Bir Seni Yazıyorum Bana Şiiri - Dinmez Er

Bir Seni Yazıyorum Bana
Bir Beni Sana
Yetmiyor…

Yeni bir şiire başlamak gibi
Önümde uzayıp gidiyor yollar
Deli dolu akıp giden ırmaklar
Kanatları kırılmış gece kuşları
Kaldırımlara tünemişler
Benden hızlı yol alıyor gece
Güzeller rahat yataklarında uykuda
Fakir pencerelerde titreyen kederli ışıklar
Öpülmemiş dudaklardan taşan öfke
Belalı başın anıları kuru gül goncaları
Söylenecek ne çok söz kalıyor dilde
Aramıza susulacak ne çok şey giriyor
Ne kaçabildim aşkından ne unutabildim.
Şiirlere şarkılara koyu bir hüzün bulaştı

Bir seni yazıyorum bana, bir beni sana
Yetmiyor, düş yağmurları yağıyor belleğime
Hayaller onlar ki götürürler bizi uzaklara,
Kaçmanın imkansızlığına boyun eğeriz
Fotoğraflar eski yaşanmışlıkları anlatır
Birer anıdırlar aslında aynalarda kaybolmuşlar
An ve gerçeği öğrenmek için
Aynayı okumayı bilmeli insan
Meneviş gök tırmanır akşamın çatılarına
Gece ayaklarının altındadır artık
İster kabul et ister ret et!

Bir dizeyi yazmak bir kadını özlemek gibidir
Kristal çiy tanecikleriyle oynaşan güne günaydın
Kulağıma fısıldayan kızıl tenli poyraza, tünaydın
Zeus kahrından çatlasın yalnız kalmasın Hera
Milattan sonraki aşığın ben olmalıyım senin
Öyle sevki beni sevgilim, sevişmelerimizin
Antik kentleri mitolojik heykellerimiz süslesin
Gecenin yakamozları içinden çıkarak geldin
Yüzümü okşayan sıcak nefes senindi
Şair ruhu hayalleri efsunlayan bir buhurdan
Bu şiir sevdalı bir kalemin aforizmaları…
Bir seni yazdım bana
Bir beni sana
Yetmedi…
Dinmez ER / Çeşme / 2017. 11. 04 /