Bir Seni Hayatımdan Çıkarken Silemedim

Huzursuzluk Kapladı İçleri
Arta Kalan Beyaz Bir Acıydı Sadece
Çünkü Birazda Huzursuzluktu Mutluluk

Şimdi Yıldızlar Bile Daha Yakın Senden
Elimi Uzattığımda Dokunacağım
Gözlerine İliştiğim Her Yıldızı
Her Dokunuşumda Kaybediyorum…

Uzanmışım Sensizliğe Öylece Seyrediyorum
Yokluğunun Utangaç Yüzüyle Konuşuyorum
Acının En Hınzır Zamanında
Asitli Yalnızlığımla İç Çekişiyorum
Dingil Çağımın Mahrem Mevsiminde
Gönlündeki Peygamber Muhabbetiyle
Seccadendeki Allah Sevgisiyle
Fatihin Eşsiz Fethine Sende Tanık Oldum
Sende Gönlümü Fethettiğinde 20 Yaşındaydın
20 Yaşındaydın,
Geçit Vermez Yürek Dağlarımı
Gözlerinle Dümdüze Çevirdiğinde…

Biliyorum Sevgili
Ben Sana Sessizce Oluk Oluk Kanarken Dahi
Yokluğunun Mührünü Vursam Bile Bedenime
Sen Yinede Kaydımı Düşüreceksin Yüreğinden
Şunu Bil Ki Sevgili
Düşmeler Zarar Vermez
Gönülden Düşmüşse İnsan
Ve Ben Bir Seni Hayatımdan Çıkarken Silemedim!