Bir senenin yaraları. 15.30. 31 ...

Bir senenin yaraları

Her sabah aynı güne uyanıyorum,
Geçen yılın gölgesi hâlâ üzerimde.
Kaç ağırlık birikti içimde, saymıyorum,
Her biri yüreğimi lime lime ediyor gizlice.

Bir anı bir söz bir dokunuş
Zihnim de yankılanan, bitmek bilmez izler
Zaman Sözde ilaçtır derler ama,
Zaman yalnızca hatıraları keskinleştirir.

Her gece bir ağıt yakıyor içimde
Sanki yıllar değil de bir asır geçmiş.
Ne dinen bu sancı, ne de unutulan bir şey,
İnsanın kendi içindeki yükü kadar ağır hiçbir şey yok.

Hangi bahar silebilir kışın izini?
Hangi gülüş örtebilir bir yaranın derinliğini?
İnsan kendinden kaçamaz derler,
Ben de kaçamadım; kaldım o eski "ben"in gölgesinde.

Ama yavaşça yüreğime dokunuyorum,
Belki de yeni bir yıl, yeni bir şans sunuyor.
Her yara biraz daha büyütmez mi insanı?
Belki de bu sene önüme bir yol serilir.

Geçen yılın izleri silinmese de,
Onlardan ders almayı öğrenir insan.
Her gözyaşı bir nehre dönüşür zamanla,
Ve her nehir nihayetinde denizlere ulaşır.

Kim bilir, belki de bu yıl
yeni başlangıçlar getirir avuçlarıma
Bir Sabah kalkar yüklerimi geride bırakırım
Yeniden gülmek… ne güzel olur o zaman!
Bu yıl bir küldü üfledik ve savruldu gitti bütün acılarımız
Bütün acılarımız, dertlerimiz rüzgârda sabret gitsin.

Bir esinti mutluluğu getirir bize,
Hayat bir savaştır biliyorum.
Ama her savaşın Zafer'in tadı başkadır
Bu yıl belki senin Barış Gunun olur ,
ve kendimi yüreğimi yeniden bulurum
Dualarım her an yanında olsun,
İçimdeki karanlık ışığa dönüşsün.
Her nefeste daha çok umut taşıyayım,
Her adımda daha cesur olayım.

Yeni yıl, kırık bir kalbi iyileştirsin,
Yoluma sevgi ve huzur sersin.
Bu kez dileklerim gerçek olsun,
Ve her şey en güzel haliyle dolsun