Yüzümde eser yok senden, artık kendini arama bende.
Saçlarımı kestim, daha da uzatmam sakallarımı.
Yüzümün kıvrımlarında sana dair mimikler yok,
Gülümsemem... Onu da götürmüş gibisin giderken.
Soğuk suyla duş alıyorum mesela, sen üşüyorsun zannediyorum hâlâ.
İçimden taşan volkanlara binaen, üşüyen yalnızca ben.
Dik dik yürüyorum hâlâ kadere çatarcasına,
Ben İsmet Özel, şair, kırk yaşında.
Her şey ben yaşarken oldu, bunu bilsin insanlar
ben yaşarken koptu tufan
ben yaşarken yeni baştan yaratıldı kainat
her şeyi gördüm içim rahat
gök yarıldı, çamura can verildi
Devamını Oku
Her şey ben yaşarken oldu, bunu bilsin insanlar
ben yaşarken koptu tufan
ben yaşarken yeni baştan yaratıldı kainat
her şeyi gördüm içim rahat
gök yarıldı, çamura can verildi




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta