Bir Sen Vardın O Biçim Yani

Karanlıkların içinden süzülüp geldin, yavaş yavaş aydınlattın dünyamı
Yoldaş oldun yoluma, can oldun canıma, nefes oldun hayatıma…
Dualarımın karşılığıydın, kalbimin ışığı…
Tüm yollarım sana çıkıyordu ben bilmesemde
Her baktığım yüzde seni görüyordum
Seni anlatıyordum kuşlara, yıldızlara, çiçeklere…
Bir sen vardın o biçim yani
Ben anlattıkça herkesin kıskandığı…
Sonra nakarat oluyordun şarkılarıma
Mısralarında sen vardın her şiirimin
Ve dudaklarımda hep o sevgi sözcükleri…
Denizlerin hırçınlaşması bu yüzdendi hep
Martıların çığlıkları, gemilerin siren sesleri
Ve demir atmaları en kuytu köşelere, en ıssız sahillere…
Yani bir sen vardın o biçim hani
Elleri minicik bebeklerin parmak uçlarımızdan hayata tutunma çabası gibi
Ağaçların köklerinin tüm ihtişamıyla toprağı sarıp sarmalaması gibi
Yağmurdan sonra gelen toprak kokusunu içine çekip buğusunda kaybolmak gibi
Yağmur ve güneşin dansıyla gelen rengârenk gökkuşağı gibi
Hani bir sen vardın,
Sessizliğimin tüm büyüsünde
Huzurun derinliğinde
Göklerin sonsuzluğunda
O biçim yani…
Bir ben vardım seni içimde büyüttüğüm
Bir çığ gibi çoğalan sevdanın en doruğunda gözlerine baktığım
Baktıkça çoğaldığım
Çoğaldıkça artan coşkumun içindeki çocukluğumda büyüyen
Ve sen vardın ya hep, tüm ruhumun gizeminde
Ve sen vardın bir bulmacayı çözer gibi seni buldukça çözen, çözdükçe bulan
Düşündükçe mutlu olan
Ve seni her keşfe çıktığımda her an farkını fark edip heyecan duyduğum…
Nakış nakış kalbime işlenen…
Keyif alarak her anı doruklarında yaşadığım…
İşte sen
İyiki vardın, iyiki varsın…
O biçim yani…
01.10.2013 & SARI PAPATYA