Bir Sen Var Şiiri - Ahmet Ceylan

Nasıl söylenir, nasıl anlatılır bilemedim ki şimdi,
Yeni doğmuş kuzunun burnunda ki;
Anne kokusu desem, az.
Evinden, yurdundan uzakta söylenen;
Hasret türküsü desem, kafi gelmez.
Köşedeki ihtiyarın anlattığı;
Gençlik öyküsü desem, içinde aşk yok.
Ne tarif edebildiğim,
Ne adını koyabildiğim bir özlem,
Bir sen var dünyam, bir tek sen.
Ama nasıl keşke bilebilsen…

Çehreni mi, gözlerini mi hangisini diyeyim?
Kirpiklerine mi, kaşlarına mı hangisine doyayım?
Nazlarını mı, sözlerini mi, hangisini seveyim?
Gülüşüne mi, öpüşüne mi, hangisine öleyim?
Kalbine mi ey yâr! Gamzelerine mi, hangisine gömüleyim?
Yazım sen, kışım sen, baharım sen,
Bir sen var gül bakışlım bir tek sen.
Ama nasıl keşke bilebilsen…