sen kalıyordun biten akşamlardan sonra bana
sana sarılıyordum acılarımla başbaşa
bir sen oluyordu dünya, birde sabah
yollarım sana çıkıyordu bu şehirde yoksulluktan sonra
bütünleşiyordum seninle ve durmuştu zaman
sende son buluyordu ruhum gözlerim ağlamaklı
Çiçekli badem ağaçlarını unut.
Değmez,
bu bahiste
geri gelmesi mümkün olmayan hatırlanmamalı.
Islak saclarını güneşte kurut:
olgun meyvelerin baygınlığıyla pırıldasın
Devamını Oku
Değmez,
bu bahiste
geri gelmesi mümkün olmayan hatırlanmamalı.
Islak saclarını güneşte kurut:
olgun meyvelerin baygınlığıyla pırıldasın
yüreğine ve kalemini sağlık..her eksik yaşanmışlık dans ettirir kalemi kağıttta olan yüreğe olur kalanlarsa..ne kaldı ki..
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta