Bir Sen Gülen Bir Sen Fidan

Kalbine sokulmayı en çok ben severim.
Hiç yorulmadım kalbine girmekten,
Ve hiç üşümedim kalbinde en derinden.

Beni kovma sorgu suali,
Dünya başıma yıkılırken.
Ansızın ateş gibidir seni düşlemek.
Tenini özlemek,
Bir kez olsun o duyguyu tadabilmek.

Sensizliğin hazin sonudur,
Beyazlara bürünmek.
Sonuna kadar acı düşssende kalbime.
Sevgi selinde akıp gitmemektir,
Hayallerde bulsam da sevgim ile.

Cümlelerim noktalanmış bir kere.
Umutsuzluk değil bu.
Herşey bom boş,
Ve bir o kadar anlamsız,
Çiçekler sen yokken.

Gözlerimi açıyorum yoksun,
Odama kapanıyorum kabussun.
Sonuna dek üstüme gelsende ömrümde.
Her sözün icimi eritir.
Bir güle hayat versende kalbimde.

Ben sende sıkı bitsemde kaybolmayı sevsende,
Uğraşabilmek yetiyor aklımı çelebildiğin,
Dizlerinin dibinde göğsünde sayıklarkende.

Elbet seveceksin biliyorum da,
Umursamıyorum ne haldeyim.
Son nefeste seninleyim.

Geleceğini izlemek varken,
Gidişini süzmek dayanılmaz inan.
Bir sen gülen bir sen fidan.
Toprağımı kıskandıran,
Rüzgrlarda savrulan,
Gitme sevdam...

Ne olurdu sanki,
Bir kaç söz ile özde bitsek.
Tane tane sözlerin içine düşssek.
Sonra yakalasak sevda konularını,
Anlatsam seni.

Bir kaç cümlede biz eklesek.
Noktaların kıyısında,
Tutunsak birbirimize.
Ama yoksun işte.
Kendi cümlene büyük başlaman dileğiyle...