Bir Sen Duymadın Şiiri - Aydın Çetiner

Çok uzun zaman oldu.
Gönlüm gamla doldu.
Umut çiçeğim bak soldu.
Arayanlar aradığını buldu.

Beni eller duydu.
Gönlüm! Bir sen duymadın.

Çok mevsimler geçti.
Son cemre bahçeme düştü.
Artık önümüz çetin kıştı.
Nefsim baldıran zehirini içti.

Beni eller duydu.
Gönlüm! Bir sen duymadın.

Gülerken ağlar oldum.
Gül gibi sararıp soldum.
Aciz, naçiz bir kuldum.
Gökte ararken yerde buldum.

Beni eller duydu.
Gönlüm! Bir sen duymadın.

Kah dolandım köhne harabelerde.
Kah bulandım ıssız denizlerde.
Şimdi nerdesin, hangi yerde?
Gözümde bir perdesin perde...

Beni eller duydu.
Gönül! Bir sen duymadın.

Bu son seslenişimdi sana artık.
Bırakma beni bu ellerde, gel sık sık.
Beğenmiyorsan bedenimi, haydi çık.
Huzur seni bekliyor, benliğini yık.

Beni eller duydu.
Gönül! Bir sen duymadın

(Bursa-Ağustos 2014)