Bir Sen Değişmedin Şiiri - Fatih İlyas Çam

Aylar yıllar geçti, insanlar değişti

Bir sen değişmedin şu ıssız kalbimde

Gözlerime yağmur yağdı, gökyüzüm karardı

Bir sen kaldın bu soğuk ayazımda

Sen hala içimde incecik bir ağrısın

Eskiden canımdan çok sevdiğim bir yarasın

Kalbimi dağlayıp dağlayıp bir kenara atarsın

Elbet bir gün sen de yaşattığını yaşarsın

Şimdi gitmekle zannedersin, kendine bir fayda

Zaman geçtikçe anlarsın, dönüşür koca bir yaraya

Sevdim diyerek dolaşırsın, eğer gönlün rahatsa

Menekşeler kokana kadar düşünürsün kara kara

Ne istediğini bilmez, değişirsin sürekli

Sevdiğini söyler, gidersin sonra tabi

Arada bir uğrar, yüreğimde zannedersin kendini

Be insafsız, unutulmayacağını düşünürsün sürekli

Sana son sözümdür bu hayatta

Hakkımı helal ettim, uğrama diye diğer tarafta

Yakıp yıktığın yerleri ben toparlarım da

Aman gelip yine kandırma şu kalbi yalanlarla

Gidiyorum şimdi yavaştan yavaştan uzaklara

Geride kalamam hiç bu saatten sonra

Sen zorladın beni bunları yazdırmaya

Sen de ağlarsın bir gün geceleri köşe bucakta

Denk geldiğin insanlar senin gibi olsun

Beni yorduğun gibi onlar da seni yorsun

Kalpten sevmedikçe gelme kimseyle göz göze

Yoksa onlar da inanır yalandan gözlerine

Hikayenin sonunda hak ettiğin yerdesin

Adı unutulan bir masal karakterisin

Şimdi gelip ne yapsan da

İnandıramazsın kendini, bu kalpte bitmişsin