Bir sen birde içindeki sen

I
Bir sen, birde içindeki sen

Sevgilerin, onurun
ve değerli öznesi içindeki sen…

Bir bahar olursun Nisan ‘da
her doğan güneşten açan gül,
bir hercai menekşe

Her ağıt ‘ ta yanan meşale
her isyanda direniş
her sevinçte yeni bir umud…

Başakta, filizden, emekte olan
gözlerinde dünyayı aydınlatan…

Şiir ‘sel güzelikte duygusu olan,
üşüdükçe içini ısıtan,
yüreğine tutunan…
yağmur kadar bereketli,
tüm evreni
devesa yüreğinde
taşıyacak kadar yürekli…

Ve dost ‘luk

Ve yücelik

Ve güzellik

Bir Amor
bir aşk tanrıçası,
bir Afrodit içindeki sen…

II
Bir sen birde içindeki sen…
solgun kederli,
bitmiş bir tukenmiş sen…

Ne kadar ucuz düşünüyor,
ne kadar kolay yaşıyorsun…

Her gün biraz daha küçüliyorsun,
ve yüreğimde içinde
her gün biraz daha öliyorsun…

Finali olmayan
karanlik gecelerin
boşluğunda kayboluyorsun,
hiç kimsenin uğramadığı
yanlızlıkler mezarlığınde
intihar ediyorsun…

Zafer tanrısı Nike bile
senden haber getirmiyor,
mitoloji kahramanı İkarus gibi
gerçeklerin sıcağında
bal mumu kanatlarını eritiyor
ve marmaranın
sularına gömüliyorsun…

Her gün bir mil daha
Marmara ‘nın fersahlarında
kaybolarak yaşiyorsun…

Ya bir inci gibi
kendini bir midyede
yeniden yaratacak,
yada sonsuza dek yosunlaşarak
orada kalacaksın…

Ya aşk tanrısı Eros gibi
aşkı öğretecek
ya da,
beko gibi sevgiyi öldüreceksin,
bir sen, birde içindeki sen…