Bir sen bir de ben Şiiri - Jale Demirdöğen

Küçük kağıt torbalarda
Melek sakızları satılırdı köşedeki bakkalda
Biz seninle bakkala sırayla giderdik
Mutfakta yığılı bulaşıkları sırayla yıkadığımız gibi...

Herşeyi sırayla yapardık biz
Adil bir düzen kurmuştuk aramızda
Bir sen,bir de ben şeklinde
Bulaşık sırası kimdeyse
Küçük teypten yayılacak müziği seçme hakkı onundu
Ben Sezen dinlerdim,
Sen Zerrin'i severdin
Bir Sezen,bir Zerrin...
Bulaşık sırası kimdeyse
Şarkılarını o söylerdi...

Çekip yattığımız çekyatlarımızda
Kocaman hayaller kurardık karşılıklı
Hayallerimizi de sırayla anlatırdık
Bir sen...bir de ben
Bir de gece vardı uzun upuzun
Tam ortamızda...
En önce hep sen uyurdun
Uyudun mu soruma sinir olurdun
Sabah oldu muydu
Hayallerimizi katlayıp kaldırırdık
Çekyatların altına...

Bir sorun olduğunda sen paniklerdin
Ben sakindim,
Küçük kardeşindim
Annen olurdum,
Sorunu hallederdim

Ben senin sildiğin taşlara çamurlu ayakkabılarımla basardım
Kızardın
Sırıtırdım
Ablamdın
Annem olurdun,
Utanırdım

Sırayla anne olurduk yani
Bir sen,bir de ben...
Annemiz olsaydı bu kadar adil olamazdık belki
Hatırlasana
En son annemiz öldüğünde beraber ağladık biz
Ve bir daha hiç aynı anda ağlamadık
Bir sen...bir de ben...
Çünkü
Birimiz ağladığımızda
Birimiz hep anne olduk! ....

Ablama...
Aralık 2000