Bir sen varsın hep umudumda...
Bir hayatin, bir de yalnızlığında...
Bir bakisin bedenimi çürütür
Beni bir tek yalnızlığın ürkütür.
Zannetme ki bu can diri
İnan sen gittiğinden beri irkilir.
Nerde kaldı bu heybet bu onur
Seni her andığımda ruhuma dokunur.
Git ne bir haber ne de bir mektup gönder
Git de Allah aşkına bir selama muhtaç et!
Kaderim ağlamak olmuş kalbim kafeste
Gönlüme kefen dikiyorum aldığım her nefeste...
Kayıt Tarihi : 14.12.2012 18:01:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (1)