Aynı ağacın iki meyvesiydik seninle...
Hamdık; piştik, olduk, düşmeyi bekliyoruz birbirimize.
Aynı ağacın farklı dallarıydık biz; meyven vardı senin, çıplaktım ben yapraklara...
Uzun kış gecelerinin dayanılmaz hafifliğiydin sen...
Seninle sevişmek, zerrelerime bölünmek gibi bir anlam taşıyordu benim için; eriyordum bakışlarında!
Kollarımı dolarken beline, kızılımsı, ipek saçların okşuyordu tenimi; karışıyordu ellerimiz birbirine;
Anı Şair: Ümit Yaşar Oğuzcan Altıncı Mektup
Andıkça
Ne zaman seni düşünsem içim ürperir,
Devamını Oku
Andıkça
Ne zaman seni düşünsem içim ürperir,