Bir Şehri Yaşamak Şiiri - Yaren Fırtın

Şu köşe başını unutmadın değil mi dost?
Caddelerimiz buradan ayrılırdı her yere
Ve hep bu köşede bağırırdı hayat kavgası
“Simitlerim yeni geldi taptaze”
İster istemez ayaklar gider durur aynı yerde
Sonra yine aynı sözler
“Bereket versin, bereketini gör sende! ”

İstanbul’u mavi mavi yaşıyorum
Her dumanını paylaşırdık seninle
Yarısı benim yarısı senin
Hisar sahillerinde içtiğim bir nefes sigara gibi
İstanbul... Ahh...
Dizerdim ben gerdanına incileri,
Yedi tepene de minareleri...
Ama neyim varsa verdim sana
Bir sır gibi sardın beni
Bir gün aşık ettin bir gün düşman
Seni seven bir pişman sevmeyen bin pişman

İstanbul’u ıslak ıslak yaşıyorum
Gülhane’de koşar tüm aşıklar
Yağmur nerde dinerse orda buluşurlar

Ya nasıl unuturum Fatih’ini
Beraber büyüdüğümüz ezgilerini
Bazen tatlı bir anı verdin bana
Bazen ezgilerin kırdı beni
Hele bırakıp gittiğin gün var ya
Hala seni bekleyen bir gece var içimde
Tıpkı gittiğin geceyi unutamadığım gibi...

İstanbul’u sanat sanat yaşıyorum
Kimse uğramadan geçemez buralara
Kimi ressam kimi süsçü
Kimi de ekmek derdinde soluk soluğa

İstanbul’u sessiz sessiz yaşıyorum
İstanbul’u çözemeden yaşıyorum
Şehir yapan insanların
Kimi saz çalar kimi gitar
Hepsi ayrı telden çalar
Ve bir kavga başlar
Sonu ya silahtır, ya esrar
İstanbul’u korku korku yaşıyorum
Bir gün sığamayacak bu şehre insanlar!