Bir Şehri Terk Etmek Şiiri - Rasim Beytorun

terk eden anlamaz diyorlar kalanın halinden
oysa terk edenden dinleseler hikayeyi
kahredici bir gündüz düşü sanıverirler anlatılanı
zoraki akraba ziyaretleri gibi
acı acı sohbetin bitmesini beklerler
oysa bana bir sorsalar
şehrimi ve sevdiklerimi terk edişimi
derdimi çok da iyi anlatamam ama
ağlarlar belki
seni anlatırım onlara
annemi
yağmurda sığındığım apartman önlerini de anlatırım
hatta belki bir okul dönüşü mikrodalgada ısıttığım yemeği
sahaf kokulu caddelerimde yürüyen insanları
İzmir'i anlatırım en çok
rüyamda gördüğüm tüm eller silinir aniden
tutamaklarım haczedilir

İstanbul kahrolsun ben kahrolayım
sesine dahi katlanamadığım insanlardan saatler
metrolardan gök gürültüleri yaratır oldum
yosun kokusunu sineye çektim
egzoz dumanına karışan mutsuzluğum da uçup gidiyor
bu şehir gibi hissizleştim
bir sen kadar kimsesizleştim