Bir Şehri Hüzüne Boğmak! Şiiri - Murat B ...

Hüzün boğuyor şehri
en olmadık zamanlarda haykıran sessizlik
ve gün doğmuyor şehre
asortik ışıklar bile
yabancı artık kente
ayaklarımın altında kıvrınan bir deniz
dalgası heybesinde
bütün burjuva sokaklar aç
arka sokaklardaki sıcak sohbetlere
türküler eskisinden daha can alıcı
aklımın en yoğun köşesinde saklıyorum siluetini
hüzün boğuyor şehri lakin
ölüm yaşamla ön sevişmede
yüreğim bilmediğim tanımadığım adamların elinde
ölmek uğruna
güzel..
güzel ölmek
uğruna..
o daha güzel!
ki meçhul cinayetlerin çözümsüz
kim vurdularıyla uğraşmak kötü işte
hele de bu kadar kayıtsızsan
hele de elini uzatsan dünya
göz kırpsan güneşken sen
yaşamak böyle çöl ıssızlığında
bir kaşık suda boğulmak bu işte
bir tutam toprağa hasret gömülmek
hiçbir yasa kabul etmiyor sensizliği
hüzün boğuyor şehri
sosyetik dar ağaçlarının
daha sosyetik urgan karanlığında
dakikalarca usanmışlık
saatlerce yorgunluk
günlerce
aylarca
yıllarca çekilen ızdırap bu işte
daha doğmadan ölmek
yaşayarak ama
hayattan nasip alamadan yokolmak
yokluğunu
yokluğuna
mal etmek bu işte
politik düşüncelerin laçkalaşmış cümleleriyle peşinde
dolam dolam dolanmak
bütün söylemleri meclis dışına yollamadan
hatta bütün söylemleri
utanmadan sıkılmadan
meclisin anavatanına
göndernek bu işte
yaralar kabuk bağlamıyor
ve yüreğim artık kaldırmıyor kimsesizliği
hüzün boğuyor şehri
elde avuçta bişey yokken
sadece sevdanla mücadelelere girişmek
ve kendini dünyanın en zengini değil!
en şanslı adamı gibi hissetmek bu işte
başkalarıyla paylaşılan
aritmetik
jeopolitik
coğrafik ilişkilere isyan bu yüzden işte
birini kendinden çok sevmek bu işte
bir şehri hüzüne boğmak
hep bu yüzden işte...