Bir Şehitlik Mertebesi...

Ertuğrul Gün
19

ŞİİR


0

TAKİPÇİ

Bir Şehitlik Mertebesi...

Giderken anlatıyordu
5.tim pusuya düşürülmüştü
Düşürülmüştü ama öle bir yerde
Herkes de her adımda ayrı bir heyecan
Ben de ise hep o gördüğüm rüyalar
Ve küçüklüğümden beri hissettiğim duygular
Bir ara durup kendi kendime söylendim..
Acep yılların duyguları ve rüyaları bu gün son mu bulacaktı
Bu gün bende mi ölümsüzlüğe gidecektim
Derken birden bir kurşun arkadaşımı benden önce kavuşturdu
Ve gelen bir emir
Ateş
Önüme baktım ay ışığında parlayan mermiler
Arkama baktım yardım çığlıklarında karışan sesler
Göz gözü görmüyordu
Etraf puslu ve yine kurt puslu havayı seçmişti
Bir an olduğum yerden gitmek istedim
İstediysem de başımdaki kaska çarpan mermiler izin vermiyordu
Ben biraz daha ilerledim sürünerek
Kalleş kurtların başının sesi geliyordu
Canlı kalmasın
Ne kolay kelime canlı kalmasın.
Bilmiyor diki kendide bir canlıydı
Ama gözünde hırs vardı ve kalleşçe oynanacak oyunlar vardı
Bir anda gözüme bu kurtlardan biri girdi
Aslında o an anladım o beni görüyormuş
Ama bir şeyler düşünüyordu
İşte anneciğim vurmak istedim olmadı
Düşündün çok düşündüm ama elim gitmedi
Bir anda içimden onunda bekleyeni varsa dedim anne
Gözümde o anda bir sen vardın birde o anne.
O dikelmişti namluyu bana ama uzun zamandır
Ben de göğe dikel ettim anne
Çok yakındı çok yakın
Daha belki de gör peydi anne
Annesinin kucağından alınıp gelinmişti
Düşünüyordu ama neyi
Belki de oda enesini düşünüyordu anne
Kandırmışlardı belliydi anne
Yatışından belliydi
Sadece tüfek tutmayı namluya bakmayı öğretmişlerdi
İstesem vururdum anne
İşte vuramamıştım anne
Sen bana can almak ahir eti vermek demiştin anne
Kıyamadım anne kıyamdım
Oda bizden mi derken
Bir anda bir ses geldi
Tc. Askeri teslim dedi
Türkçe konuşmasını biliyordu anne
Sesinden belliydi güneydoğu çocuğu olduğu
Ben şimdi ne yapayım anne
Bir yerde sen bir yerde o anne
Derken bir anda silahı ateşledim anne
Ateşledim ama oda boş durmadı anne
Sol yanımdan hem de kalbimden
Vuruldum anne
Keskin nişancıymış bilemedim anne
Son çare bende kalan son ümidimle onu vurdum anne
Vurdum ama son sözlerimi sana bu şekilde yazacağımı düşünmemiştim anne
Bir rüyalarım ve duygularım gerçek olacaktı anne
Ne artık duygular var nede yatarken yinede mi göreceğim dediğim rüyalar
Annem kendine iyi bak
Beni düşünme ben şuan cennetin hayalini yaşıyorum
Oradan da sana mektup yazamayacağım ama
Hep seni oraya isteyeceğim anne
Eğer burada olan bir şansım olursa anne
O şansla seni yanıma alçağımı söyleyeceğim anne
Anne son busemle evlada
Artık gitme zamanı geldi
Anne
Çağırıyorlar beni hem de gülerek anne
Gel hadi ver elini gel
09.10.2010
cuma

Ertuğrul Gün
Kayıt Tarihi : 10.7.2010 08:32:00
Yıldız Yıldız Yıldız Yıldız Yıldız Şiiri Değerlendir
Yorumunuz 5 dakika içinde sitede görüntülenecektir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!

Ertuğrul Gün