Bir Şehit Anasına - (Mektup)

Bir köhne köşede ıssız bir köy yerinde,
Yine bir doğum anı zamanın behrinde,
Anadoluda kırsalda sevinçler ayyukta yine...

Bir oğlum oldu... Bir kuzum oldu... diye diye,

...ve MEHMET adını verdiler, o küıçücük, minnacık bebeğe,
Fatma bacı...Bir bebek beledim mehmetim kuzum,
Deyip duruyordu kendi kendine...

Evet beledi o köylük yerdeki derme çatma ağaç beşiğe,
Baharda çapa yapardı fatma bacı, sırtında kimi zaman küfe,
Göğüsünde ise mehmeti sarılı bir şekilde...

Yazın ise hasat harman ederdi fatma bacı,
Yine mehmeti sırtında sarılıydı hemde...

Sen...Sen kaçıncının kaçıncısısın, bilirmisin fatma bacı?

Aaaahh...Anadolu kadınım...Aahhh...
Aaaahh...Benim güzel yüreğim Aahhh...
Yok dostlar inanın böylesi bir daha,

Büyütüp besleyip asker eyledin mehmetini vatana,
Sevinç mutluluk halayların yanı sıra, birde dualarla,
Elin işinde olsada fatma bacı gönlün hep evladında,

Kimi zaman mektup, bazende telefonla geldi o civanın,
O can mehmetin sana,için ferahlıyordu sanki duydukca o sesi,
Az kaldı...az kaldı Ana...Demekteydi O mehmetinin nefesi,
Üzme canını ana, yeterki üzülme yeterki diye...

Bir bayram günü geldi yine mehmetin telefonu,
ıSevinçler içerisindeydi, ah bir görebilseydiniz mutluluğunu,
Kuzum mehmetim deyip telefonun avizesini basmaktaydı bağrına,
Konuşmalar konuşmalar...Mutluluklar mutlu anlar, sesleriylede olsa,
Sohbetler...Kaynaşmalar...Avuntular avuntular...
Dağı bayırı tarlayı...Ağıldaki davarı, eş dost akraba ile,
Birde yarı sevdalısını sorup durmaktaydı mehmet, o meraklı sözlerle,

Aradan çok geçmeden, hevesler bir bir kursaklarda kalıyordu öylece,
Yine hunharca bir saldırı, yine hunharca bir katliam daha yaşanıyordu,
O benim güzelim anadolumun topraklarında,
Binlerce yitirdiğimiz mehmetlere, birileri daha eklenmişti yine,

Söyleyin şimdi kim hesap verecekti fatma bacıya kim...Kim...Kim...?
O laf ebeliğinden başkaca bir iş bilmeyip,
Hiç başkada birşey beceremeyenlermi...?
O onlar...Onlar o tuzu kuru olanlarmı...?
O kılını kıpırdatmayan, umursamayan, koltuk kanepesine kurulanlarmı...?
O düşüncesiz insiyatifsiz, yatağına boylu boyunca uzanıp uyuyanlarmı...?

Söyleyin dostlar kim...Kim...Kim...?
Bunların hangisi...Acaba hangisi...?
Ben size söyleyeyim mi...Bunların bu saydıklarımın hiç biri...
Ne bu saydıklarım, nede bunların dışındakiler, asla ama asla,
Zerresini dahi geri getiremeyecek fatma bacının mehmetinin,
...vede diğer yitirdiğimiz tüm mehmetlerimizin,

Yine teselliler teselliler...Yine boş laflar,
Kanları yerde kalmayacak diye bir cümle, hepisi ama hepisi bu kadar,
Sonrasında peki? ...Sonrası malum vede belli tahmin ettiğiniz gibi...
3 – 5 – 10 gün sonra aynı tablo yine karşımızda, artı yeter...Yeteeerrr...
Ne olur yeeeetteeerrr...! ! !

Evet fatma bacı kimin umurundaki senin mehmetini nasıl doğurduğun,
Onlar değildi gecenin bir yarısı, ücra dağ köyünde,
Doğum sancıları içerisinde, ipe urgana sarılıp duranlar, oana tutunanlar,
Yine onlar değildi sabahın köründe mehmeti sırtına sarıp, çapa yapan,
Onların hiçbiri değildi kavurucu yaz sıcağında güneşin altında,
Bir yandan hasad toplayıp bir yandan da harman ederken,
Öbür taraftan da mehmetini bağrına basmaya çalışan,
Eeeeyyyyy...Anaların Anası...! ! !

Evet fatma ana ben kilometrelerce ötelerden seni seninle,
Sende yaşamaya çalışıp öylece kamem almaktayım bu dizeleri...

Ama birde öyle şuursuzlar varki, ajansı dinleyip,
Allah rahmet eylesin der geçiştiriverir kimisi,

Içim yanıyor fatma ana içim...Acın benim acım,
Kanayan o yüreğin sanki benim yüreğim,
Elimden gelen oysa sadece yazmak, her ne kadar derdine çare,
Yarana merhem olmasada, söyle senin ve şehidin için ne yapabilirim,

Bir yasin indirsem ruhuna, tüm sureleri okusam, hatimler etsem,
Acaba..acaba çare olurmu o senin acılarına...
Eeeeeyyyy.....Canım Anaaaamm....canım Anam...! ! !

Saysam sıralasamda aklıma gelenleri, mehmetini geri getirebilirmi sana,
Zerre miktarı ilaç olabilirmi bağrındaki yarana, ben çaresiz, sen çaresiz,
Ikimizde çaresizlikler içerisindeyiz fatma ana,
Sen kaçıncısısın bilmem bağrı yanan anaların, yüreği kavrulanların,
Ağlıyorum ana, senin kadar olmasa bile yanıp kavruluyorum,
Şu gurbet ellerde, gurbet diyarında...
Bilirim ana bilirim, ateş sadece düştüğü yeri yakar...Yakıyorda,

Sen bir mehmet verdin vatana, dilerim mevladan rabbim sana,
Vede tüm analara binlerce mehmetleri bağışlaya,
Hadi söz ver fatma ana, daha fazlada ağıt yakma,
Sen ne ilksin nede son olacaksın bu gidişle galiba,

Bak ellerimi açtımda öylece yalvarıyorum allaha,
Hiç değilse geride kalan mehmetleri korusun diye, dualardayın ona,

Hadi artık mahsun olmada yeterki,
VATAN SAĞOLSUN... VATAN SAĞOLSUN...Deyiver,
deyiver yeterki, o bile yeter bana...

Bu gözyaşları içinde kaleme alınıp yazılan mektubun,

Gönderici Adresi: Bir vatan bayrak sevdalısı,
Kuzey Ren Westfalya / Almanya

Alıcı Adresi: Şehit Anası Fatma Bacı, Anadolumun Her Yeri,
----- T Ü R K i Y E C U M H UR i Y E T i -----

-------------------------------------
evet sevgili dostlar biz binlerce kilometre ötelerden, uzaklardan,
Bu duygularla yazarken, ne olur burunlarının dibinde,
Bu olaylar yaşanırken, binlerce canlar feda olurken,
Kimileri duyarsız kalmasın artık ve hunharca saldırılara maruz kalıp,
daha fazla şehitler vermememiz umudu dileği vede temennisiyle,
Hepinize gurbetteki bir can’ dan...Gizemlikartaldan en içten sevgilerle...! ! !