Bir Şehirle Yapılan Nostaljik Saatler

Biraz yalnızı ve en çokta hüznüydüm bu şehrin.
Arkamdan ağlayacak vardıysa oda bu şehirdi mutlaka...
Bir bilseniz, nefesinizi keser bu şehrin sokakları.
Elbette beni bir evladı gibi sarar kollarına,
Oysa sokakların adına benim konuşmam ne kaba...
Zaten yorgunuz zaten çıplak ve hala telaşlı.
Bir geceden daha fazlası, bu sokaklarda avazınca bağırmak.
Bu gece erkenden uyuyacağım.
Bu çok eski bir nostalji.
Ben yürüyorum, yolu sana çıkmayan bu sokaklarda.
Ellerimi birazdan bir kar tanesi tutar.
Ve sonra sere serpile uzanırım yatağıma.
Taze bir yara gibi sızlarken gece,
Kar bir devrim olup yağar yatağıma.
Ben hayaller durağından kalkıp gelemem sana...
Oysa ayaklarımın sana koştuğu günler olmuştu...
Bir yanılgıymışsın oysa.
Merhabama merhaba diye cevap vermeyen o bakkal gibi...
Her merhabaya merhaba dememek lazımmış...
Yoksa hemen ardına çakmağın var mı yok mu?
Hangi otobüse biniyorsun nerelisin gibi bir dizi soru...
Biri size usulca sokulup merhaba diyorsa,
Kar yağıyor diyin birazdan ellerim buz kesecek.
Garip bakışmalar arasında kaybolun sokaklarda.
Ve ritim tutun sokaklarla,
Elbette sokaklar sizinle dans edebilir
Ve bu durum gayet rasyoneldir sevgili şiirlerim.
Sizinle bir gün bir sokakta karşılaşırsak,
Bana merhaba demeyin.
Çünkü inanmak üzerine kurulu tüm düşüncelerim.
Ve ben hiç rasyonel değilim.
Sevgili sokaklar bilir, benim buz kesmiş ellerimi...
Geceyi üstüme örterim bir yorgan gibi.
Bir hülyadan uyanırım dayak yemiş gibi.
Sevgili sokaklar ben konuşmaya yoruldum...
Siz arz edin sevgiliye sevgimi...

Aralık 2021