Bir Şehir Üzerine Şiiri - Serdar Atlıbatur

- Sensizliklerde sevilir İzala..
Hasretinde boy veren sessizliklerde.. -

Bir su birikintisinde kibrit çöpünü gemi yapardık
Serçe parmağımız ne güzel dalgalar yaratırdı
Kibrit çöpü yol alsın diye...
Akşam olur
Babalarımız eve gelirken
Biz, esen rüzgarın peşinden koşan kelebek gibi
Sokağı terk eder
Kibrit çöplerini su ortasında yetim bırakırdık..

Paylaşımı kentimizin üzerinde duran
Ne olduğunu bilmediğimiz
Bazen düşecek,
Bazen de biri alıp kaçacak
Diye ürperdiğimiz
Devasa beyaz toplardan öğrendik..

Bu senin
Bu onun
Ortada ki benim..

Köylüler en sevdiğim meyveyi taşırken soframıza
Yorulmak nedir bilmeyen umutları ile..
İkindi vaktinin uçurtmaları savaşırken güvercinler ile
Gökyüzünün en güzel yüzü için..
Ve babam uzun yolculuklara giderken
Ben bu şehre yeniden sevdalanırdım..

Gece damlardan izlerdim düzlükleri
Uzakta ki ışıkları
Uzaklıkları..
Düzlükler birer dama tahtasıydı
İçimde ki çocuk merak eder
Kimselere soramazdı..
Bu tahtada acep kimler dama oynardı?

Her gecenin ertesi
Şehrin tek caddesi
Erinmeden
Kimselere sormadan
Kalabalıklaşırdı...
Sayısını bilmediğim merdivenlerden
Sokaklardan ve tünellerden mutlu bir ürpertiyle
Geçerdim...
Caddenin beni fark etmeyeceği kuytuluğa saklanır
İmrenerek caddeyi izlerdim...

Dizi dizi arabalar geçerdi önümden
Her araba bir soru işaretiydi
Her soru işareti
Bir alacaklı gibi
Düşüncelerimi parsellerdi..

Yaşımın kaç olduğunu bilmediğim zamanlarda
Tanıştım yolculuklarla
Nedenini bilmediğim ürpertiler
Ve uzun yollar
Arapça bilmeyen şehirlerle tanıştırdı beni
Oysa ben bir suretimi
Hala arapça kokan
Sokaklarında eşekli hamalları olan
Gerdanlığını takmadan geceyi karşılamayan
Şehrimde bırakırdım...

Yolculukların ertesinde başka kentler vardı
Betondan evler
Bir ev.. bir ev.. bir ev daha..
Ve sayamadığım kadar cadde
Oysa ki benim dünyamda her cadde
Kendince bir şehirdi! !

Dönüşlerde yine memleketim gelirdi
Hasretin ertesi mutlu bir izdüşümdü..
Yolculuklar biter
Muammalıklar giderdi
Gördüklerimden aklımda kalan
Yine çocuk yüreğimde ki sevdaydı..

Düşlerimin doğduğum sokak koktuğu...
Kazınmış saçlarına ağlayan bir çocuğum hala
Gözlerine neden sancılar içinde bakıyorum
Sen bilemezsin sevgili...
Sen dünlerinden kardığın yarınlarını anlatırken
Gözlerinden memleketim el sallıyor bana
Yüzyıllar büyüklüğünde ki kırgınlığıyla...