Gezdim sokak sokak yalnızlığımı
Her köşesini ezberledim hasretinin
Attığım her adım imzam oldu yollara
Sevgin olmadan yaşlandı bu beden
Kaybolmaya yüz tutmuş hayaller düşler
Bir şehir düşledim kendime
Binaları duygulardan yoksun insanlar
Sokakları hasret girdabı
Ağaçları yeşermeden kesilen umutlar
Bankları gelmeyeceğini bile bile bekleyenlerle dolu
Kaldırımlarındaki taşları kalbimin kırıkları
Rüzgârın savurduğu kumlarsa hayallerim
Yine çaresizliğimde sessiz yalnız bir şehir düşledim
Yokluğun böyle bir şey sevgisizliğinde boğuldum bu şehrin.
Zennehar Yılmaz
Dönülmez akşamın ufkundayız.Vakit çok geç;
Bu son fasıldır ey ömrüm nasıl geçersen geç!
Cihana bir daha gelmek hayal edilse bile,
Avunmak istemeyiz öyle bir teselliyle.
Geniş kanatları boşlukta simsiyah açılan
Ve arkasında güneş doğmayan büyük kapıdan
Devamını Oku
Bu son fasıldır ey ömrüm nasıl geçersen geç!
Cihana bir daha gelmek hayal edilse bile,
Avunmak istemeyiz öyle bir teselliyle.
Geniş kanatları boşlukta simsiyah açılan
Ve arkasında güneş doğmayan büyük kapıdan
