Bir Şehir Çok Sevgili Şiiri - Mesut Hastürk

Bir çakıldan dağa mağlub şiirin kaldı
Bir de su sesinden işlenmiş göğe. Leyla

göğsünde buzyarasını eritiyor göğümün
bulutları taşlayan insanı seviyordu elinden geldiğince
öpmek istediği yaraaraları vardı
onun denize açılmış kanı
bir martıyı heveslendiririr
çivilenmiş bedenine
akmazdı uçuşları
kızılay çölünde kumsayan dudaklannda hukuki bir
mes'ele vardı
dudaklarında sinir çatışmaları
siperinde
ölü kanaması
bir de göğe yazgılı mektup
okundukça boşluğu tırmalayan
-sırtım onun kışlasıydı -
elyerinde
keklik kokulu kızlar
-artık yalnızlar-

üşümek
isadora duncan'dır
her sevgili biraz ölüm - bir insana yetecek kadar-
fular ·
aşkları uzvumuzdan belledik

denize damlattığı kan - bir
martıyı heveslendirir-

dünyanın iyi. güzel kadınlarını ağzımın
kıyısındaki kumsala çağırır
şehiir okurum
sizce
ses sizce-
isadora'nın öğrencileridir hepsi ve havai
sıcağından koparılmış yanık elmalardır
şekrime katarım -çocuklar
-gibiler de-
yesin - isadora
beni
sever ve martıları heveslendirir alnıma
öperim.

neon hamalı -gözleri vitrin askısı
sakar-ya
caddesi'nde armadillo'dur hepsi
pepsi
uygarlığına koyun eğmiştir kafatasını
yaşadıkça intihar
ilet şimdi sorunu
hâlâ parayla satınalma güldüsü
adını sormayacağım için kim
için kimin
kimin için
hâlâ parayla satınalma güldüsü

sana benzerim kirlenirsem yıkha
bulutları taşlayan bir insanım
gözleriyle
-tüm gözlerinizi çaldım ayrıca-
hırsızlığım
zaman kazanmadır ölümden
ve saçlarınla beslenirim
saçlann
ne - çok
ne - kısa

sekiz yıldır aynı filme mahkum bir makinistim
aynı karanlığa sorgulu
seni bu şehirden sayabildikçe sevdim
çocuklar salıncak kurmuşlarsa beynime sen
sallayasın aklımı
mutluluk
sihirse
şifreli otlar topladım ağzından içtim suyunu
şarkıysa
notalanışımı nasıl çalar viyanalı çocuk

şehirlerini göğe astım
yıldız bile yok satın alınacak
armadillo
armadillo
yerde yalnız seni bıraktım
artık tv seyredemeyeceksin

ölürken bıraktığım öpücük şehri yakıp-yıkayacak
gök kuş ağıdır toplar rengimi az yüzünde
bulutları silerim kanağıtlanmdan
-son ölüleri de gömdüm yarama-
yüzüm güneşle çalkalanacak elbet
elbet
sülüklerin veda gecesinde dans edecek
isadora benimle
bedenimle
şiirin türküler ektim çoğunluk alnına
bedenim
aşka zimmetlenmiştir ömrümcek
takriben ölümsüz
köpükleri harmanili bir kıyıda üç kız
yelin ayaklanyla tuzak kunnuş martıyı
bekliyor
meltemin terinden adamı düşürecekler
şehri göğe astı
-kanın pastel renge dönüştüğü andır-
şehri göğe astı
-kıyamet kızıl kopacak-
şehri göğe astı
-sıkma boynumu geçip isadora-
boynumu
boynum
boy
boğ
-şehri göğe astılar-

(rüzgarın dağıttığını yine rüzgar toplar
şimdi caddelerle yalnız
kemancılar dolaşır
isadora ve üç kız
alkış tutar ellerinde bir çağırtının
-su sun bana-
-yeni bir danstır dönüşü dünyanın-)