Bir şehir Şiiri - İbrahim Dursun

bir şehir, siyah ve yıkık
donmuş kaldırımlar
ve boş sokaklar...
bir şehir, sessiz ve yorgun
ve o buzlu kaldırımlarda
ayak sesleri
hem ürkek hem öfkeli
ve bir yürek
hem dargın hem yaralı
ardı ardına yakılan sigara
her nefeste bir ah
her ahta bin nefret
her ahta bir sitem
bir gözyaşı belki
lav gibi yakarak akan
ateşlere verilmiş bir beden
cayır cayır yanan
ve her adımda
kaldırımları eriten..

kimsesiz kalmak mı
belki çaresiz
sövüp saymak geçmişine
lanet etmek ardından
bela okumak umarsızca
olmadıysa eğer
pişmanlıkla ağlamak
sessiz sedasız ağlamak
hem de için için ağlamak
damlaları gözden değilde
yüreğine akıtmak
gözyaşını ateşe verip
ciğerini yakmak
ta en derinden.

kulakta son nağmeler
ihanet habercisi
her sözcük bir afet
darmadağın düşünceler
malum soruya verilen cevap
'ben birşey yapmadım! '
umarsız ve kalleşçe,
hain bir ifade...
boşalan son imdat soluğu
dünyaya aykırı ve isyankar
her düşüncede binbir azap
her sitemde ayrı kahır
söylenen üç cümle
cümleler ağır
cümleler, alında çizgi
saçta ak yürekte sancı
bir ateş kendini bile yakan
haykırırcasına söylenen
sade bir kişinin duyduğu
ardı ardına söylenen cümleler...

beklenmedik son
ve bir şehir
siyah ve yıkık
boş sokaklar
ve loş sokakta
bir çift ayak sesi...