Dedem bu memleketi bir Dünyadan korudu,
Kars'ta fişek boşaltıp Edirne'de doldurdu,
Emanet etmek için kurtardığı cenneti,
Bir erkek evlat için ne adaklar vadetti.
Onun için yapılmış doğumumdaki bayram,
Onun için kesilmiş çifte koçlardan kurban.
Askere çağırılınca ailem toplandılar,
Elime kına yakıp vatana adadılar.
Dediler:Akibetin ya şehit ya gazanfer;
Her iki halükarda baş üstünde yerin var.
Şansım yaver gidip te içince şerbetimi,
Daha yere düşmeden verdiler cennetimi.
Varınca Peygamberin mübarek ağuşuna,
Benden önce gidenler toplandılar başıma,
Biraz da hiddetlenip bana sitem ettiler,
Aynı kaderle geldik, ne bu halin dediler,
Hepimiz aynı vatan uğrunda vurulmuşuz,
Bir cennetten ayrılıp başka cennet bulmuşuz.
Öyleyse neden hala duruyor karaların,
Neden hala durmadan kanıyor yaraların?
Dedim, dedem yapmayın, beni ayıplamayın,
Görmez miyim içinde bulunduğum cenneti,
Haşa inkar eder miyim hiç bunca güzel nimeti?
Lakin kaderlerimiz tümüyle aynı değil,
Sizi vuran düşmanla benimkiler bir değil;
Size uzanan eller ya Ermeni ya Rumdu,
Beni ruhu satılmış hain bir kardeş vurdu.
Onun için silinmez başımdan karalarım,
Onun için durmadan kanar hep yaralarım.
Kayıt Tarihi : 11.11.2007 12:20:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!