Bir şefkat esintisi! Şiiri - Mustafa Cil ...

Sanki
Sevgiye hasret
Bir gönülden
Yansıyansın

Hep olması
Arzulanan
Ne güzel cansın

Yokluğunda
Bir mahzunluk
Yaşatansın

Bunun için
Sabrı bilensin
Hal içinde
Terennüm edensin

Her hücreni
Seferber edensin

Sineden dökülen
Gönüllerde yeşeren
Güzellikleri bahşeden
Bir sevdanın adısın

Nihayetsiz
Dilekler ve
Nice temenniler
Seni asla bağlamıyor

Şefkatin
Membaı seni
İhata ediyor
Sukut ile besliyor
Has insan olarak
Bir vuzuh veriyor

Umutsuzluğun
Karanlığın
Ve her bir
Nedametin çözüm
Olmadığını
Bilmesi sebebiyle

O halin
Feryat
Edercesine
Hasretini dillendiriyor

O kadar
Güzel ki
Güzelliklerin
Ekseriyetini de

Hemen sıralamış
Olduğunca hasretmiş
Sevdiklerine
Mal etmiş

En büyük
Arzusunu
Sessizliğin de bulmuş
Bir sabır ile
Sineye sunmuş
Şefkatin özlemiyle
Yoğrulmuş

Bahtiyarlığı
Böylece bulmuş

Dilenen
Dillendirilen
Arzu edilen

Lakin
Elde edilmesi
Çok müşkül olan
Mutluluk
Diyarında

En çok
Sevilen olmak

Bunun hakikatine
Muttali bulunmak
İnanmak
Sineden bakmak

Nefisle
Var olan
O müsaviliği
Tez kaldırmak

Sevgiliye
Bir edep ile
Ram olmak
Öyle kavuşmak

Onun yolunda
Soluklanmak
Aşkın
Demine kanasıya
Vakıf olmak

Rahmetini
Kuşanmak
Onu anlamak
Onunla yaşamak

Aşkın
Manasında kalmak
Sanatkârına
Vakıf olmayı
Başarmak

Hak yolunda
Kuruyan
Bir yaprak olarak
Yaşamayı anlamak

Olmuş
Ve olacakların
Sebebine İnanmak

Yalvarmak
Gözyaşlarını
Esirgememek
Çileyi
Bir nimet
Olarak telakki etmek

İnsan
Olmayı başarmak
Adamlıkta kalmak

Ahde vefayı
Hatırda tutmak
Belayı
Tanımlamak

Mizanın
Eşiğinde
Nefes almayı
Becerebilmek

Eşrefle
Anılarak
Nihayeti
İdrak etmek
Gidilecek o diyar için
Kenetlenmek
Emanet verilen
Nefesi tüketmek