Bir şeffaf gecede,
Uyku intiharları deniyordum üzerime...
En koyusundan bir sinestezi çekip içime deliriyordum...
Sen uyuyordun ve ölüyordu dünya!
Sen uyanınca her şey yaşıyordu inan bana..
Kafiyeli kafiyesiz,
Edepli edepsiz şiirler yazdığım bir günü daha,
Ardımda bırakmıştım...
Sen uyanınca Tüm evren uyanır sanmıştım...
Sen uyuun,
Sonra Öldü tüm dünya!
Kayıt Tarihi : 4.6.2015 12:56:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!