Bir savaştan daha mağlup ayrılıyorum

Çok yorgunum anne, bir savaştan daha mağlup ayrılıyorum
Bir uçurumun kenarında küçük bir umut ışığı bekliyorum
Sen hiç bilmiyorsun, belki hiç duymadın sessiz çığlıklarımı
Belki de ben bir an olsun anlatamadım sana

Hiç bitmez mi fırtına? yaza dönmez mi kış günleri?
İstemez artık! alın dünyeviyat sizin olsun
Cafcaflı mekanlar, alımlı bayanlar, sıcak yataklar sizin olsun
Bize düşen gam çekmek, yaradanı sevindirmektir

Savaştır bize düşen; kılıçsız, kalkansız, süngüsüz
Kalem yetmez, yumruk işlemez; yapayanlızım bu meydanda
Ve bir kez daha çaresizliği iliklerime kadar hissediyorum
Ve ben bir savaştan daha mağlup ayrılıyorum

Yara bere içinde vücudum, usulca gizliyorum
Ne kadar şiddetlenirse fırtına, ben o kadar gülümsüyorum
Ve bir umut ışığı yavaş yavaş parlıyor
Tam her şeyden vazgeçmişken yolumu aydınlatıyor