Bir Savaş Filmi Şiiri - Emirhan Fidan

Evler karşılıklı nöbet tutan kaleler gibiydi
Umutlar caddelerde savruluyordu
Askerler artık bilinmeze giden yolculardı
Ölüm bile karnelerimize eklenmişti
Düşman mermiler yağdıran hayali bir canavardı
Yıkıntılar içinde oynadıkca çeteleşen savaş çocukları olmuştuk
Şarapnel parçalarını düşmanı resmeden yap-boz taşları gibi topladım
Londra’nın binlerce caddelerinden birinde
Benim tamamladığım resimdeki canavar sureti tanıdıktı
İkinci dünya savaşı
Geçmiş savaşların çırağı gelecek savaşların ustası olmuştu
Bitmiş harpler gibi ünlüydü artık
Keman çalan annem ve kız kardeşleri
Çocuk babam ve asker arkadaşları
Savaşta aşkı yaşatabilen hamile ablam ve Asker kaçağı sevgilisi
Kriket tutkunu dedem ve ben
Nehir kıyısındaki büyük bir evin bahçesindeydik
Herşey eskisi gibiydi
Nehir ise savaşın çaldığı günleri vaad edercesine coşuyordu