Bir Şarkı Tutturup Gittim Nihâl

göç yorgunu leyleklerin dalgın bakışlarıyla
deniz berraklığında bir kemana vurdum parmaklarımı
'aldırma sinemde bir sızı var' diye de içten bir şarkı
tutturdum gittim nihâl

bu sabah kalkar kalkmaz yaptım bunları
saçlarıma bakar bakmaz anlasana
hatırladın değil mi ne kadar büyüdüğümüzü
en az seni sevebilecek kadar nihâl

bir suçum olduğunu biliyorsun ve bazen
en acı mevsim fotoğraflarıyla doluyorsun odama
sen odamdayken yaptım tüm bunları ben
sana dokunmamak için nihân

dokunduğumda yıkılıyorsun ağlayarak
baktığımda boğuluyorsun berraklığın ortasında
işte seni çağırarak ve senden kaçarak
bir şarkı tutturdum gittim nihâl

bu şarkı bizim şarkımızdı
çocukluğumuzu kuşlarla bölüştüğümüz akşamların
alevde açan utangaç çiçeklerimizin
ve sıcacık denizde yüzen gözbebelerimizin şarkısıydı
söyledim ve sustum nihâl

sen hiç dinlemedin ki! ...

(11 Ocak '00, Kıztaşı, İstanbul)