Bir Şarkı Söyle Şiiri - Turgut Çakır

Genç bir kadın yalnız yaşıyordu. Eşi ölmüştü. Çocukları yoktu. Mutsuz, bitkin ve yorgundu. Konuşacak ailesi olmadığı gibi, birlikte şarkı söyleyeceği, kimsesi de yoktu. Hatta başını omzuna koyup ağlayacağı bir yakını da...Yağmurlu bir günde "kaliteli yaşamalı" dedi kendi kendine. O gece yağmur yağıyordu. Kentin yakınında bulunan köprüde yürümeye başladı. Kendi kendine şarkı mırıldanarak köprünün sonuna geldi. Birden bir ışık yansıdı gözlerine. Ancak loş bir ışıktan başka hiçbir ışık yoktu. "Bu gece benim en mutlu günüm" diyerek yürüdü. Köprünün hemen yakınında bir park vardı. Parkın içinden geçti. Yağmur artık yüreğine yağıyordu. Hayatı bir film şeridi gibi gözünün önünden geçti. Babası, "Seni özledik oğlum gell! Burası çok güzel. Kardeşin de yanımızda," dedi. Eşini hatırladı o anda. Onunla vedalaştığı anlar geçti gözünün önünden. Ninesinin şarkısını mırıldandı. Annesi ve babasının ölümünü düşününce, yüreğine bir diken battı sanki. "Ah! " diye haykırdı. Yağmur gözlerinden yüreğine akıyordu. O anda yüzünde tatlı bir tebessüm belirdi. Kalbini acıtan dikenlere aldırmadan parkta bir kanepeye oturdu. "Allah'ım! Beni hatalarımdan, beyaz elbiseyi kirden temizlediğin gibi temizle! " diye içinden dua etti. Derin düşünceler içinde iken, yaşlı bir kadın geçti önünden. Sonra geri dönüp önünde durdu. "Dinle! " dedi tatlı bir sesle. Genç kadın donup kaldı. Korkmadı, bilakis sevindi. Başını kaldırıp bakmadı ona. "Bir Şarkı Söyle" dedi. Başını kaldırdı. Kimsecikler yoktu. Hıçkıra hıçkıra ağlamaya başladı. Gözünden yaşlar yüreğine akıyordu sanki. Yüzünü gökyüzüne çevirip baktı. Bulutların şarkı söylediğini ilk kez farketti. Yüzünde tatlı bir tebessüm belirdi. Genç kadın evlendi. Şimdi mutlu bir ailesi ve cıvıl cıvıl konuşan çocukları var. Eşiyle tanıştığı zaman ona sevdiği bir şarkıdan söz etmişti. "Hangi şarkı? " diye sorduğunda "Bir Şarkı Söyle" dedi. Şimdi o şarkıyı söylüyor: O gece yağmur değil, ışık yağmuruydu yüreğine yağan. Işık yağmuruydu geceyi aydınlatan. Bana "Bir Şarkı Söyle! " diyen meleği hatırlıyor şimdi. Yüzünde beliren tebessümün şarkılarını söyleyerek dolaşıyor. Frederick Faust'un "Herkesin içinde uyuyan bir dev vardır; ancak o dev uyanınca mucizeler başlar," sözünü söylerken, ışık yağmurları altında o meleğin gözlerindeki ışık, şimdi gözlerinde parıldıyor. Yüce Allah insanı en güzel biçimde yarattı. Bu güzelliğin içinde tertemiz bir ruh var. İnsan hayatı boyunca ruhunu parlatır. Genç kadın elektrik düğmesini açınca oda aydınlandı, ya iç güzelliği? İç güzelliği için ruhun parlatılması gerek. Bilirsiniz meyve ağacı bakımı yapılırsa, ürün verir. Ruh da güzel düşünceler, iyi ve doğru davranışlarla beslenirse gelişip, parlar. Genç kadın ruh güzelliğine ulaşmanın yolunu öğrendikten sonra, güzel düşüncelerle donatabilmek için önce ibadet etmeye başladı. Sabretti ve kendisine kötü davrananları bağışladı. Bilirsiniz ibadetin temeli Allah'a inanmaktır. Allah, evrenin birliğini ve bütünlüğünü temsil eder. Şurası bir gerçek ki Allah'a inanan insanın enerjisi de artar. Yeter ki insanın inancı çok güçlü olsun. Genç kadın evlenip çocuk sahibi olunca, kaliteli yaşama kavuştu. Ruhsal gelişimin önündeki engel olan tembelliği yendi. Eşinin fabrikasında çalışmaya başladı ve tüketen değil üreten kişi oldu. Genç kadını sıkıntılı, kederli yaşamdan kaliteli yaşama yönelten meleği de hiç unutmadı. Mevlana "Allah seni çirkin yarattıysa kendine gel de hem yüzü çirkin hem de huyu çirkin biri olma" diyor! " O, bu sözüyle insanların kötü huylarını düzelterek ruhunu güzelleştir öğüdünü veriyor. Genç kadının ruhu güzelleşince yüzü de güzelleşir. Eşi bu güzelliği farkedince diyor ki, "Ruhun ışığını hem yüzüne hem de yüreğine yansıdığını gördüm." Genç kadın da eşine, "Sevginin ışığı sayesinde güzel bir insan oldum," dedi.